pl en

Ksenia (18) from Kyiv

I was a first-year college student studying English and French. On the day the war began, I had plans: to open my laptop, to study something, to go over my homework… But things turned out differently. Now I am on holiday against my will.

Ксенія (18 р.) з Києва

Я вчилася на першому курсі університету, мій профіль — англійська і французька мови. На день, коли почалася війна, в мене були плани: відкрити ноутбук, щось вивчити, повторити домашнє завдання… Але вийшло інакше. Зараз у нас вимушені канікули. 

I was a first-year college student studying English and French. On the day the war began, I had plans: to open my laptop, to study something, to go over my homework… But things turned out differently. Now I am on holiday against my will.

My Kyiv apartment is in a multi-storey building. It is dangerous to stay on an upper floor during an attack. So my mother called me and told me to ask my friend if I could move in with her for a while. She had a house. I lived there for five days. We stayed in a bomb shelter. It was hard because it was cold in the shelter. We didn’t sleep—we listened, trying to anticipate what might happen. I slept an hour a day. It was exhausting. That’s why I’m here. 

It took me two days to reach here. It was difficult. People are very nervous and afraid because of the war. I was traveling by train because it’s dangerous by car: Russian soldiers shoot at civilian cars. Twenty minutes after my journey to Lviv began, there was an explosion in Kyiv at the train station. 

Honestly, I didn’t even take anything of personal value with me. Only money and jewelry. I left my dog with my friends because it is difficult to travel with him. It is all so sad.

Przemysl 04.03.2022

Я вчилася на першому курсі університету, мій профіль — англійська і французька мови. На день, коли почалася війна, в мене були плани: відкрити ноутбук, щось вивчити, повторити домашнє завдання… Але вийшло інакше. Зараз у нас вимушені канікули. 

Моя київська квартира у багатоповерховому будинку. Під час воєнних дій перебувати на високому поверсі небезпечно. Тож мама подзвонила мені і сказала, щоб я попросилася пожити на певний час до подруги, у неї будинок. Я там жила днів п’ять. Ми сиділи в бомбосховищі. Це важко, бо холодно. Ми не спали — слухали, що відбувається. Я спала годину на день. Це виснажує. Тому я тут. 

Сюди я добиралася два дні. Було важко. Люди дуже нервують і бояться через війну. Я їхала поїздом, бо автомобілем небезпечно — російські солдати розстрілюють цивільні машини. Коли почалася моя поїздка у Львів, через 20 хвилин стався вибух у Києві на залізничному вокзалі. 

Чесно кажучи, я навіть нічого цінного не взяла з собою. Тільки гроші й прикраси. Свого собаку лишила у друзів, бо проблематично з ним їхати. Це дуже сумно.

 

Перемишль 04.03.2022

The website uses cookies to deliver services. You can define the conditions for storing or accessing cookies in your browser or service configuration.

Consent